Home » Blog » Chronische pijn » Waarom heb ik pijn?
Waarom heb ik pijn

Waarom heb ik pijn?

door | 27 nov, 2021 | Chronische pijn

Als er niets kan worden gevonden bij de huisarts, bij de fysiotherapeut en in het ziekenhuis kan ik me voorstellen dat je jezelf afvraagt: ‘Waarom heb ik pijn?’ Helaas bestaat er geen sluitend antwoord op deze vraag, omdat er heel veel factoren zijn die een rol spelen bij het ervaren van pijn. Kijk alleen al naar een simpel voorbeeld als bloedprikken. Waarom voelt de één hier nauwelijks wat van terwijl de ander door de grond gaat van de pijn? Ondanks dat de vraag waarom je pijn hebt moeilijk te beantwoorden is, zijn er gelukkig veel dingen die we weten over pijn. Hopelijk geeft deze blog je meer duidelijkheid over verschillende oorzaken en bijkomende factoren waarom je pijn kunt hebben. Daarvoor is het handig om eerst wat meer te vertellen over pijn.

 

Hoe werkt pijn eigenlijk?

Acute pijn is de pijn die je voelt als je je teen stoot, als je een schaafwond oploopt en wanneer je na een dagje zonnen enorm verbrand bent. Ergens in het lichaam treedt een beschadiging op waardoor je pijn ervaart wat heel functioneel is. Je kunt je voorstellen dat het niet bevorderlijk is voor mijn lichaam wanneer ik mijn enkel verstuik en door blijf rennen. De pijn motiveert mij om te stoppen met wat ik aan het doen ben, zodat ik niet nog meer schade oploop. Daarnaast motiveert het me om het getroffen gebied te laten rusten waardoor het kan herstellen.

 

verstuikte enkel

 

Iets in mijn lichaam zorgt er dus voor dat er pijn wordt geproduceerd. Om een beeld te kunnen vormen van hoe ons lichaam werkt, vergelijk ik het met een alarmsysteem met bewegingssensoren in een groot bedrijfspand. Er kan alarm worden geslagen als de sensoren bewegingen detecteren. Alarmsensoren in het bedrijfspand kunnen we zien als de alarmsensoren in ons lichaam. We noemen die alarmsensoren met een moeilijk woord de ‘nociceptoren’. Ons lichaam zit vol met nociceptoren die druk en temperatuur kunnen detecteren, maar ook de samenstelling van allerlei stoffen in het lichaam kunnen waarnemen. Prikkeling via de nociceptoren die als potentieel gevaarlijk worden beschouwd en daarmee leiden tot pijn, noemen we ‘nociceptieve pijn’.

Het beschermende lichaam

Stel ik loop in dat bedrijfspand en de sensoren detecteren beweging, maar er gaat geen sirene af. Hoe kan dat? Het signaal wordt doorgestuurd naar de centrale computer en zegt tegen het systeem: ‘Luister vriend, er staat geprogrammeerd dat hier overdag wordt gewerkt, dus er is geen probleem. Je hoeft geen alarm te slaan’. Als de sirene niet afgaat, is er dus geen pijn in deze analogie.

Een ander voorbeeld met betrekking tot het menselijk lichaam. De nociceptoren in mijn voeten slaan alarm, want ze detecteren een verhoogde bloeddoorstroom en een toename van druk en temperatuur. Om mij te beschermen sturen ze deze signalen door naar de centrale computer. De centrale computer van ons lichaam is het centraal zenuwstelsel wat bestaat uit het ruggenmerg en de hersenen. Daar wordt de boel geëvalueerd en er blijkt niets aan de hand te zijn. Vervolgens wordt er een signaal teruggestuurd naar de nociceptoren in mijn voeten met de boodschap dat ze moeten stoppen met zeuren. Ik ben namelijk gewoon aan het lopen en dat kan geen kwaad. Mijn lichaam geeft mij dus geen pijn. Mooi systeem toch? Maar wat als dit systeem niet altijd op deze manier werkt?

 

centraal zenuwstelsel

 

Pijn door een locatieprobleem

Je ziet dus dat we op verschillende manieren kunnen gaan zoeken naar het probleem. Het kan namelijk ook zo zijn dat de bewegingssensor gewoon werkt, maar toch een probleem aangeeft. Dan is er een kans dat de kabel die van de bewegingssensor naar de computer loopt, beschadigd is en kortsluiting maakt. Dat kunnen we in het menselijk lichaam vergelijken met neuropathie. Bij neuropatische pijn zijn zenuwbanen beschadigd, vaak na het oplopen van trauma of letsel. Ook bij versuikering van de zenuwbanen door ongecontroleerde diabetes, kan neuropatische pijn ontstaan. Zenuwbanen worden dan constant onterecht gestimuleerd.

Ongetwijfeld heb je wel eens gehoord van fantoompijn. Bij fantoompijn hebben mensen pijn in een ledemaat die zij niet meer hebben. Er wordt wel eens geclaimd dat dit pure ‘breinpijn’ moet zijn, omdat het ledemaat er niet meer is en daarmee ook de alarmsensoren op die plek verdwenen zijn. Maar het is gebleken dat de zenuwuiteinden van de stomp nog activiteit vertonen en dat er veranderingen plaatvinden. Die neuropatische veranderingen leiden hoogstwaarschijnlijk tot het stimuleren van alarmsensoren waardoor er pijn gevoeld kan worden. Er is alleen een locatieprobleem.

 

kapotte kabel computer

 

Waarom heb ik pijn zonder schade?

Even terug naar die verstuikte enkel als voorbeeld in het begin van mijn blog. Bij een goed werkend systeem, zullen de zwelling en de pijn na verloop van tijd afnemen. Nu is de zwelling wel weggetrokken, maar de pijn nog niet en ik blijf veel last houden. Na een half jaar ben ik het zat en ik dring toch maar aan op een uitgebreid onderzoek. In het bloed, op de echo en op de röntgenfoto kunnen ze niets vinden en ik word weer naar huis gestuurd. Ik ben genezen volgens de specialisten. Er is niets meer aan de hand. Na weer een paar maand verder te zijn, neemt de pijn eigenlijk alleen maar toe en ik ben ten einde raad. De huisarts stuurt mij door voor een MRI met de boodschap dat ik niet moet verwachten dat hier wat uitkomt. ‘Het is waarschijnlijk vals alarm’.

Wat mijn huisarts al vermoedde wordt bevestigd. Een vals alarm van mijn lichaam. De schade in mijn enkel is nu echt van alle kanten uitgesloten, dus de vraag die overblijft is: ‘Waarom heb ik pijn zonder schade?’ We weten dat het alarm in zo’n bedrijfspand soms zomaar ineen keer af kan gaan toch? Ramen en deuren zijn dicht en er is niemand in het pand. Ook dit is een vals alarm. Wat doe je als dit gebeurd? Je reset de computer, of je belt de storingsdienst en zij doen dat op afstand voor je, waardoor de sirene uitgaat. Hoe werkt dit in het lichaam?

De drempelwaarde voor pijn

Ik heb een hoofdkwartier in mijn hoofd met een hele batterij aan verkenners. Daarnaast heb ik verspreid door mijn hele lichaam allemaal soldaten (nociceptoren) die op wacht staan. Zij beschermen mij door mogelijk gevaarlijke signalen door te sturen naar het hoofdkwartier. Niet alle signalen die de soldaten binnenkrijgen worden doorgestuurd naar het hoofdkwartier, maar als een bepaalde drempelwaarde overschreden wordt, sturen ze de boodschap door. Vervolgens stuurt het hoofdkwartier troepen om lokaal een sirene af te laten gaan en dat noemen we dan pijn.

 

pijnsignalen

 

Als die soldaten nogal bang zijn aangelegd en ze horen ergens een twijgje breken, dan geven ze meteen alarmsignalen af richting het hoofdkwartier. Dat betekent dat ze een vals signaal geven. Als ze altijd dat valse signaal geven, dan is er sprake van ‘nociplasticiteit’. De nociceptoren zijn (semipermanent) veranderd. Waar we dus mee te maken hebben is dat die nociceptoren in gevoeligheid kunnen toe en afnemen. En als die gevoeligheid toeneemt sturen de soldaten sneller een signaal naar het hoofdkwartier, zonder dat het dus heel gevaarlijk is.

Factoren die de drempelwaarde voor pijn kunnen verlagen lopen uiteen en zijn niet bij iedereen gelijk. Slaapgebrek, te weinig bewegen, roken, stress, obesitas, eenzaamheid, infecties, schuld en schaamtegevoel zijn allemaal voorbeelden die hier invloed op hebben. Zowel biologische als psychologische basisbehoeftenfrustraties spelen een rol. Zie je hoe moeilijk het is om een sluitend antwoord te geven op de vraag: ‘Waarom heb ik pijn’?

 

Centrale sensitisatie

Dan hebben we nog te maken met centrale sensitisatie. Het woord ‘centraal’ zegt het al. Centrale sensitisatie betekent dat het hoofdkwartier, ook bij gebrek aan alarmsignalen van de soldaten, vindt dat het alarm moet slaan. Sensitisatie is een algemeen woord en betekent overgevoeligheid. Bij centrale sensitisatie houdt het hoofdkwartier dus geen rekening met de signalen die binnenkomen maar slaat gewoon alarm. Alsof er iemand is die het leuk vindt om steeds op die rode knop te drukken waardoor de soldaten wakker worden. Zij denken dat er gevaar dreigt en slaan lokaal alarm: ‘De verkenners van het hoofdkwartier hebben aangegeven dat we aangevallen worden’. Alle soldaten uit dat kamp in mijn enkel springen uit bed en gaan aan de slag.

 

aanhoudende pijn in enkel

 

De reactie is er dus altijd. Zodra er een boodschap is van het hoofdkwartier slaan de soldaten in mijn enkel altijd alarm. Ik heb altijd pijn, maar de soldaten die daar rondlopen weten eigenlijk niet waarom. Er is geen vijand maar het hoofdkwartier zegt het. Dus op basis van ongepaste signalen ontstaat er disproportionele actie en heb ik pijn.

De internationale vereniging voor pijnspecialisten (IASP), definieert in hun model drie vormen van pijn op basis van mechanische oorzaken (Chivo, 2019). Ik heb ze in mijn blog alle drie aan bod laten komen. Het gaat om nociceptieve, neuropatische en nociplastische pijn. Hoewel er een overlap kan zijn, gaat het IASP uit van een dominante vorm. Centrale sensitisatie maakt hier dus geen onderdeel van uit. Dit komt omdat bovengenoemde drie vormen van pijn allemaal mechanische factoren hebben. Die mechanische factoren zijn de nociceptoren, ofwel de alarmsensoren. Bij centrale sensitisatie gaat het om de boodschap van het hoofdkwartier waardoor iedereen in paniek raakt. Er is mechanisch vanuit mijn enkel zoals in het voorbeeld, geen actie waardoor het alarm zou moeten slaan.

 

Antwoord op de vraag: ‘Waarom heb ik pijn?’

Pijn is super complex en je hebt na het lezen van deze blog dus ook geen sluitend antwoord op die vraag. We kunnen dus pijn hebben zonder schade en néé, dit is dan niet ineen keer psychologisch. Toch hoop ik dat ik je verder heb kunnen helpen door inzicht te geven in hoe pijn werkt en welke factoren er allemaal bijdragen aan het wel of niet ervaren van pijn. De volgende vraag is natuurlijk wat deze informatie je gaat opleveren. Je leest deze blog waarschijnlijk niet omdat je alleen maar antwoord wil op de vraag waarom je pijn hebt. Uiteindelijk wil je gewoon weten hoe je de klachten kunt verminderen toch? Daarvoor is het wel belangrijk dat je een beetje weet hoe de vork in de steel zit, maar dat weet je nu.

Wil je weten hoe je aanhoudende pijn of andere lichamelijke klachten kunt verminderen? Hou dan de komende maanden mijn blogs in de gaten. Kamp jij met chronische pijn en heb je alles al geprobeerd? Als vitaliteitstherapeut ben ik gespecialiseerd in het helpen van mensen met chronische pijn. Ben je benieuwd hoe ik jou kan helpen? Maak vrijblijvend een afspraak voor een kennismakingsgesprek of plan direct een intake in.

Over Christi

Vitaliteit blogWil jij ook weer controle krijgen over jouw klachten? Ik inspireer je graag met mijn blogs over vitaliteit.

Gerelateerde artikelen

Wat kan ik doen tegen chronische lage rugpijn?

Wat kan ik doen tegen chronische lage rugpijn?

Elke dag weer die zeurende pijn in je lage rug. Meerdere medisch specialisten hebben naar jouw klachten gekeken maar bloedonderzoek, röntgenfoto’s en een MRI leveren niets op. Je wordt doorverwezen naar verschillende therapievormen waardoor je klachten wel verminderen maar toch steeds weer terug komen. Uiteindelijk krijg je het advies om er mee te leren leven, maar hoe doe je dat?

lees verder
Zo kreeg Marije controle over pijn

Zo kreeg Marije controle over pijn

Chronische pijn speelde bij Marije al haar hele leven een rol. Rugpijn was een onderdeel van haar identiteit geworden en het ontnam haar op sommige dagen volledig de regie over haar eigen leven. Toen ze startte met vitaliteitstherapie ontdekte ze dat het verhelpen van de rugpijn helemaal niet haar grootste wens was. Hoe het traject is verlopen en Marije weer controle kreeg over pijn lees je in deze blog.

lees verder

0 Reacties

Verzend een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Hoe-vitaal-ben-jij

Hoe vitaal ben jij?

Schrijf je in en blijf op de hoogte van mijn nieuwste blogs en artikelen met gratis kennis om vitaal door het leven te gaan!

Bedankt voor je aanmelding!

Tweet
Share
Share
Pin